دلم در لا به لای حرف های پنهان خودم گره خورده ؛ دلم آغوش ِ پرواز های بی نقص می خواهد ؛ پروازی از جنس موج های روان ؛ تپش ِ حرف های کاغذی را می پسندم ، می دانم که شعر می شوند ، می دانم که جمله می شوند ، می دانم که حرف می شوند ، می دانم که من هستم ، می دانم که می اندیشم ، می دانم که جاری هستم ، می دانم حرف های کاغذی ام نیازی به سمعک های ِ پیر ندارد ، من ؛ می دانم !

 

حوصله شان حتما سر میرود.. مجبورند طی یه مدت شاید طولانی بین 2 جداره بمانند و فقط گهگاهی روی هم سر بخورند..

اما خوشبختند..معرفت دارند.. دقت کرده باشید وقتی ضربه ای بهشون وارد میشه همشون باهم میرن پایین و وقتی آرامش برمیگرده همه با هم بالا می آیند...

محال است دست هم را رها کنند..

راستی..دارم در مورد آبهای بین شیشه 2 جداره اتوبوس صحبت میکنم..تاحالا دیدینشون؟؟؟